Er is een initiatief. Dat heet aandacht. Gerenommeerde bedrijven sloten zich aan, de beste bedoelingen stonden aan de wieg. Een platform waarbij gastvriendelijkheid en aandacht centraal staan en samen worden gevierd. Door de medewerker, en door de gast. Hier kan worden gedeeld, kan worden gewaardeerd en hier ontstaat iets. Onder de bezielende aanmoediging van het SVH en het onvermijdelijke gastvrijheidsgilde. Zelf zeggen ze op hun website aandacht.nl: ‘Werken aan gastvriendelijkheid doen we in Nederland samen. Omdat we geloven in de kracht en waarde van persoonlijk contact. Wie ook gelooft in persoonlijk contact kan hier zelf aan bijdragen, door aangesloten bedrijven te waarderen en medewerkers, die het verschil maken, het compliment te geven dat ze verdienen.’
Je merkte het misschien al een beetje aan mijn cynisme, Ik doe niet mee. Ik wil mensen niet via een code, een appje, een clubje of een initiatiefje een schouderklopje geven. Ík wil aandacht. Daar betaal ik voor. En als ik dat heel fijn heb gevonden dan waardeer ik dat met fooi. En als mijn bediende dat niet zelf mag houden, en wel heel goed blijft werken, dan gaat hij of zij binnenkort ergens werken waar hij wél door z’n baas wordt gewaardeerd. Ik wil niet als gast, niet als patiënt en niet als klant komen in bedrijven waar ik mensen via een knopje of op wat voor manier dan ook moet waarderen, beoordelen of aandacht moet geven. Laat me met rust, ik kom hier voor mezelf en niet om het minderwaardigheidscomplex van je medewerkers op te lossen. Als dat al nodig is, is dat aan leidinggevenden en niet aan de gast.
Ik versta onder aandacht iets anders. Aandacht is voor mij de inspanning die iedere dag, maar in ieder geval op de dag dat ik te gast ben wordt geleverd om mijn bezoek onvergetelijk te maken. De bloemen zijn daarom vandaag verzorgd, en niet vier dagen geleden omdat ‘ze altijd op dinsdag komen’. Ik wil een lekker glas bier uit een schoon glas, en ik wil dat er met aandacht een lekker hapje wordt bereid en geserveerd. Ik wil geen standaard, ik wil aandacht voor mijn bijzondere wensen. Ik wil als het ware vieren dat ik er ben, en ik wil de bediening in de feestcommissie. Niets minder.
Ik wil aandacht voor het stoepbord voor de deur, ik wil dat er met aandacht is schoongemaakt, dat er aandacht is geweest voor de toiletten en aandachtig is gekeken naar de voorraden. Ik heb er namelijk geen begrip voor als er mij wordt verteld wat er allemaal op is, zeker als het aan het begin van de avond is. Ik wil dat er in de keuken met aandacht wordt gewerkt, met schone handen, met verse producten die met aandacht zijn ingekocht. Ik wil dat er aandacht is voor de juiste muziek, voor de juiste sfeer en voor de juiste balans. Dat is de aandacht waar ik voor kom, die ik mag verwachten en die ik op mijn manier zal waarderen. Niet via een één of andere .nl. Alsjeblieft.
Aandacht is voor mij dus eigenlijk aandacht aan alles waar de gast voor komt, mee in aanraking komt, of mee in aanraking zou kunnen komen. Dus ook aandacht voor medewerkers natuurlijk, maar niet van de gast. Aandacht, toewijding voor je vak. Voor je gast, maar eigenlijk gewoon ook voor jezelf. Want alleen door heel veel aandacht te geven, vestig je de aandacht op die inspanning. Niet door op te roepen die inspanning te waarderen of te beoordelen. Dat is toch gênant.
Naschrift op 20 maart 2015:
Ik werd op deze blog uit december 2013 gewezen door Erik van Straaten. Eerlijk gezegd was ik ‘m bijna vergeten. Zojuist zag ik dat het initiatief waar deze blog in eerste instantie over ging inmiddels is opgeheven. De site is medio 2014 voor het laatst bijgewerkt en de initiatiefnemers bezinnen zich op een vervolg. Dat maak ik in ieder geval op uit de wollige woorden die bij de laatste update staan.
De opkomst en ondergang van dit soort meer dan goed bedoelde initiatieven geeft aan dat de wereld van horeca en dienstverlening zoekende is naar een manier om bestaansrecht te verankeren. Te blijven staan in de storm van ontwikkelingen en leeglopende winkelcentra. Natuurlijk is ‘Aandacht’ een sleutel tot succes, maar dan wel aandacht voor de gast en niet van de gast. Toch?
De Blogs van wouter zijn gebundeld in het boekje ‘Dit is mijn wijk niet…!’ en is te koop in de webshop van deze site.
