Mensen kennen mensen. En die mensen kennen ook weer mensen. En als je heel veel mensen kent, dan zou je dus kunnen zeggen dat je een grote mensenkenner bent. Er zijn verschillende soorten mensenkenners. Mensenkenners die het kennen van al die mensen op een bepaald moment zakelijk willen uit nutten noemen zichzelf vaak netwerkers. “Jaaa, ik ben een echte netwerker, het is net werken hahaha..” Bij deze groep netwerkers gaat het er meestal niet over of zij de mensen die ze leren kennen aardig vinden, goed leren kennen of leuk vinden, het gaat ze ook helemaal niet om de persoon, maar om de baan, het vermogen of de positie van degene met wie ze te maken hebben.
Je hebt ook mensenkenners die een veel waardevoller netwerk hebben dan al die netwerkers. Zij zullen zichzelf alleen nooit netwerker noemen. En de mensen die zij kennen al helemaal geen ‘netwerk’. Zij vinden netwerken geen nette manier van werken. Zij staan open voor mensen, wie die mensen ook zijn en wat die mensen dan ook mogen betekenen in de wereld. Zij gaan op een andere manier om met de mensen die ze kennen, en leuke mensen voelen zich ook veel meer bij deze mensen op hun gemak. Omdat ze niet op hun hoede hoeven te zijn. Omdat het niet gaat over wat, maar over wie.
Als je te maken hebt met zo’n ‘echte’ netwerker, dan heb je ook te maken met statusgevoeligheid, met hiërarchie en met focus op de meest onbelangrijke zaken. Positie bewaken, elkaar aftroeven door voornamen van belangrijke directeuren te laten vallen en vooral niet naar elkaar te luisteren. Het is een soort Risk, maar dan met visitekaartjes in plaats van legertjes. Daarbij heb je vergelijkbare tactieken als bij het bordspel. Je kan bluffen, je kan geluk hebben, maar je kan ook heel gemakkelijk een ogenschijnlijk gelopen koers toch verliezen.
Wanneer iemand dat ‘netwerken’ heel serieus neemt, dan zie je iemand thuis of privé soms net zo raar doen. Dan sta je bijvoorbeeld op een verjaardag te luisteren naar iemand die tien minuten heel serieus staat te vertellen hoe goed hij de directeur van een bepaald bedrijf wel niet kent, hoeveel omzet ze daar maken en dat die kerel heel veel geld heeft. En ook de auto van deze meneer wordt omschreven. Dan het aanbod dat hij je best een keer zou kunnen helpen iets aan deze beste man te verkopen. ‘Het gaat om het netwerk jongen…!’ Nou, bij mij niet. Maar op de een of andere manier heb ik meestal geen zin om dat op zo’n moment aan iemand uit te leggen.
Ik hou van mensen en ik hou van energie. Van goede energie welteverstaan. Ik wil heel graag mensen leren kennen, maar dan wel mensen waar ik iets bij voel en mensen die het menen. Die echt zijn, in plaats van een ‘echte netwerker’ zijn. Zodat er iets kan ontstaan, zodat we krachten kunnen bundelen en samen leuke en mooie dingen kunnen doen. Het feit dat iemand in een grote organisatie een hele hoge positie bekleedt, spreekt dan misschien wel niet helemaal in zijn voordeel. Misschien zelfs wel helemaal niet. Open verhoudingen en open vizieren. ‘ja maar ik ben heel belangrijk….’ Nou en!
Bij mensen met macht, al dan niet ontleend aan het kennen van mensen met macht, denk ik aan een citaat van Abraham Lincoln dat werd gebruikt ter inleiding van een aflevering in de derde serie van Borgen: ”Met tegenspoed kan iedereen omgaan. Als je iemands karakter echt op de proef wilt stellen, geef hem dan macht.” Ik zou zeggen: luister naar je gevoel, het helpt je vast op weg!
Mensen leren kennen gaat natuurlijk over veel meer, en eigenlijk alleen maar over dingen die niet zo veel te maken hebben met iemands positie in een bedrijf. Wanneer je iemand echt leert kennen, kom je erachter of je samen een mooie ‘click’ hebt en een bepaalde visie deelt. Wanneer ik naar een bijeenkomst ga is het daarom nooit mijn doel om dertig handen te schudden en kaartjes te verzamelen. Wel probeer ik een of twee mensen beter te leren kennen. Dat vind ik veel waardevoller en bovendien onthoud ik na een goed gesprek iemands naam heel goed en heb ik geen visitekaartje nodig.
