Al eerder heb ik geschreven over het vermoedelijke resultaat van oprecht ondernemen en de winst die de juiste intenties je kunnen opleveren. Al eerder heb ik me opgewonden over mensen van belangenorganisaties die zogenaamd namens hun achterban van de daken schreeuwen waar het allemaal aan ontbreekt en wie er allemaal verantwoordelijk zijn voor tegenvallende omzetten en te hoge kosten. Ik vind nu eenmaal dat een horecaondernemer veel meer heeft aan een spiegel voor reflectie en oor voor zijn innerlijke stem, dan aan zondebokken en negatieve berichten.
In Nederland zijn veel horecabedrijven. Misschien wel te veel voor de tijd waarin we leven. Ik signaleer een trend dat mensen zuiniger leven en het geld dat zij besteden willen uitgeven aan eerlijke, echte, en kwalitatieve producten. Dat is dus niet alleen ‘waar voor je geld’ dat is ook ‘eerlijke waar voor je geld.’ De eerlijkheid zit ‘m niet alleen in de juiste herkomst van de producten, die zit ‘m ook in de oprechtheid van de ondernemer en de medewerkers die met gasten werken. Er zijn te veel ondernemers die alleen maar in de horeca werken om er geld te verdienen. Op welke manier dan ook.
Het lijkt wel alsof er steeds meer ondernemers zijn die niet meer kijken naar de behoefte en wensen van een gast, maar uitsluitend gericht zijn op de behoefte en wensen van zichzelf. En of de gast die behoeften en wensen even wil betalen…. Maar dat doet een bewust kiezende gast natuurlijk niet! En dat is volgens mij niet de schuld van de brouwerij, niet van de BTW, niet van het weer, niet van het rookverbod en ook niet van een slecht presterend Nederlands elftal.
De periode die achter ons ligt, zal de geschiedenis ingaan als een van de meest welvarende periodes die we ooit hebben gekend. Het leek wel alsof iedere ondernemer in welke branche dan ook een potentiële miljonair was en sommigen gingen zich ook alvast zo gedragen. Een horecaondernemer is echter van oudsher een dienaar van zijn of haar gasten. Zijn eigen voorkeuren, bezittingen en successen zouden er niet toe moeten doen. De gast straalt! Ondernemers die dat uit het oog verliezen zullen dus bijna automatisch geconfronteerd worden met mindere tijden. De herbergier geeft desnoods zijn eigen bed aan een late logee. Dát is zijn vak!
Wanneer ik terugdenk aan de tijden voor de grote welvaart, dan kom ik automatisch uit in de periode voordat ‘we’ Europees Kampioen voetbal werden. Dat kampioenschap gaf ons het zelfvertrouwen en het startschot van fantastische tijden! Het was een keerpunt in de tijd. Rond die tijd kende we de gewone horeca vooral door mensen als Mario uit de televisieserie ‘Spijkerhoek’. Mario was een onwijs aardige kerel die altijd even gastvrij en hartelijk werkte in zijn Italiaanse restaurant. Hij werd bijgestaan door vrouw en kinderen en met elkaar maakten ze denk ik niet meer dan 250 gulden omzet per dag. Voldoende om rond te komen. En dat ze niet gelukkig waren lag aan van alles, maar niet aan zijn ondernemersinkomen!
De tijden daarna zien we de horeca veranderen in grootschaligere bedrijven, stijgende prijzen, minder vakmensen, soms ook pareltjes en vooral heel erg veel vraag naar restaurantstoelen, luxe producten en een minder scherpe scheiding tussen het luxe en ‘gewone’ segment. Een groeiende branche. Een groot succes. En dan, zoals ik in mijn vorige blog schreef, het gevaar van een succes, navelstaren. De gedachte dat alles voor een lange periode precies hetzelfde kan blijven en het geld vanzelf jouw kant opkomt, is een verouderde gedachte. Succes blijft dan op een dag vanzelf uit. Dat ondervond Bert van Marwijk de afgelopen week ook aan den lijve. Laat deze prestatie op een EK net als 24 jaar geleden een keerpunt zijn in de tijd. De schouders eronder! Verander! Onthoud voor wie je het doet!
