‘Geen enkele moeite! Tuurlijk rijd ik even om, op weg naar mijn werk om een bestelling op te halen, blijf ik wat langer als dat nodig is en op mijn vrije zaterdag kan ik best dat ene telefoontje even plegen als die gast dan beter bereikbaar is om die receptie voor 100 personen te bespreken. Tuurlijk. Geen punt!’
Overduidelijk een nieuwe medewerker aan het woord. Nog niet aangestoken door een cultuur, nog tot op het bot gemotiveerd en ook dankbaar voor de kans die hem is geboden met deze mooie baan. De banen liggen namelijk niet voor het oprapen en deze keer heeft Tim de Koning zich voorgenomen er echt iets van te maken. Hij wil in de komende jaren ook wel een paar stapjes maken en misschien op een dag wel teamleider worden. Meneer Moelstra heeft hem in het sollicitatiegesprek ook verteld dat die kans er best eens in zou kunnen zitten. Aardige vent die Moelstra. Hoewel het eigenlijk niet is toegestaan, had Tim van hem toestemming gekregen zijn tongpiercing in te houden. Gelukkig maar, want anders groeit die dicht.
‘Ja, ik weet niet wie dit rooster heeft gemaakt, maar hier staat dat ik woensdag om 09.00 uur moet beginnen en iedereen weet dat ik dan altijd wat later ben omdat mijn man dan heel vroeg weg is thuis en iemand moet de kinderen naar school brengen. Ik zag trouwens ook dat ik volgende week vrijdag een sluitdienst heb en dat kan ook niet, want als ik de keuken aan het einde van de dag moet gaan aanvegen en dweilen dan heb ik een week daarna nog pijn in mijn rug, en daar heb ik geen zin in.’
Helaas snapt iedereen dat het in dit geval gaat om een medewerker die al wat langer in dienst is.
Karin Fluitsma is het zat. Steeds hetzelfde gelazer met de roosters en die Moelstra blijft het maar proberen. Maar nu zei hij niks terug. Alleen die grijns om zijn mond. Karin is benieuwd waar hij aan dacht, maar ze is blij dat ze het gezegd heeft, dat zal hem wel weer een tijdje koest houden.
Zal Moelstra er in slagen het roer om te gooien met vers bloed en mensen als Tim de Koning die het goede voorbeeld geven? Of zal Tim binnenkort net als Karin het eigen belang laten prevaleren en net als veel andere mensen in het bedrijf genoegen nemen met een zesje? En wie hebben er allemaal invloed op deze bedrijfscultuur?
In veel bedrijven werken mensen samen met een totaal verschillende instelling. De een noemt de ander een uitslover, maar op zijn beurt vindt hij de ander een luiaard die de kantjes ervan afloopt. Vaak komen beiden wat dichter bij elkaar als de een de ander gaat inwerken en op geheel eigen wijze die ander de heersende cultuur even bijbrengt.
‘Moelstra zegt dat we bij het bijvullen van de koelingen altijd de nieuwe flesjes helemaal achteraan moeten zetten, en de oude vooraan. Maar dat kost echt heel veel tijd, dus dat doen we niet. Eigenlijk moet het wel, zodat de achterste flesjes niet verlopen maar we zijn zeker een keer eens in de maand helemaal leeg verkocht, dus die regel is eigenlijk ook gewoon onzin.’
De komende weken lees je hier hoe het verder gaat met Tim, Karin en Moelstra. Heb je een idee hoe het verder moet? Ik hoor graag van je!
