Ik droom al heel lang van mijn eigen restaurant. Bijna ieder jaar verander ik van concept, en haast dagelijks pas ik het menu aan. Mooie dames die ik ontmoet bied ik in gedachten een baan aan en zelf beheers ik de meest verfijnde technieken in zowel keuken als bar. Misschien juist omdat het er nooit van zal komen, ga ik er bijna dagelijks met veel plezier naartoe. Die zaak is in mijn hoofd namelijk al jaren open, en vanaf de eerste dag een daverend succes!
Geen kaart en geen kassa
De laatste aanpassing was vrij ingrijpend. De bar is weg, en de kleine menukaart die we nog hadden, hebben we ook overboord gegooid. Zowel de keuken als de bediening doe ik nu helemaal zelf, af en toe bijgestaan door een zeer bekwame dame. We zijn inmiddels ook verhuisd, naar een hele gave ruimte buiten het centrum. Het heeft niet meer zoveel zin om in de loop te zitten, passanten kunnen bij ons toch niet terecht. Bovendien weten de mensen ons wel te vinden, en anders halen we ze ergens op.
Annuleringsverzekering
We hebben geen bar meer en geen menukaart. We hebben trouwens ook geen kassa. We zijn immers geen winkel. Bij ons reserveren de gasten telefonisch of per e-mail, en laten weten wat ongeveer hun wensen zijn. Wij geven dan een prijs af inclusief alles en als dat bedrag wordt overgemaakt, dan is de reservering definitief. We experimenteren op dit moment met een annuleringsverzekering. Mocht je genoodzaakt zijn af te bellen, dan krijg je het bedrag minus de premie terugbetaald, kom je wel, dan is de premie onze tip!
Veel gasten hebben veel vertrouwen in de zaak. Ze vertellen bij de reservering alleen maar hoeveel gangen ze willen, of ze lekkere wijn willen drinken en hoe ze lang ze ongeveer willen blijven. Ze laten verder eigenlijk alles aan ons over. Ook of wij wel prijs-kwaliteit bieden. We zouden wel gek zijn dat niet te doen… Er zijn ook gasten bij die het moeilijker vinden alles los te laten, en precies het gewenste menu met aperitief en voorkeurswijnen met ons door willen nemen. Heel soms kan ik daar in meegaan, maar meestal verwijs ik deze gasten door naar een restaurant met een kaart. ‘Ga maar lekker in een winkel eten, daar kan je kiezen!’.
Verwennerij
Het leuke van de manier waarom we nu werken is dat onze gasten ook echt te gast zijn. Het lijkt wel of ze veel meer ontspannen en ook meer dankbaar zijn. Bij alles wat op tafel komt zijn ze geïnteresseerd. Grote ogen bij een tweede dessert, zo blij als een kind met een lekker digestief. Wij zijn restaurant ‘de verwennerij’ en niemand hoeft om de rekening te vragen. Heerlijk! Gasten mogen drinken zoveel als ze willen, en het valt me op dat niemand daar misbruik van maakt. Natuurlijk drinkt iemand wel eens een glas meer dan ingecalculeerd, maar dat maakt me niks uit.
We gooien bijna niks meer weg, en we hebben geen grote voorraad. Gasten komen steeds vaker naar een restaurant of naar horeca voor dingen die ze thuis niet, of niet zo gemakkelijk hebben. Waarom zou ik dan een paar planken vol dranken in huis halen die ook bij de Albert Heijn op schap staan? Waarom zou ik dan een vriezer vol winkeldochters moeten hebben? Mensen vertrouwen ons op ons vakmanschap en daarom laten ze de keuze wat te eten en te drinken aan ons over. Dat is eigenlijk ook heel logisch, en het werkt heel prettig!
De blogs van Wouter zijn gebundeld in het boekje ‘Dit is mijn wijk niet…!’ en te bestellen via DEZE WEBSITE
