Het kwam misschien ook wel omdat we een kleine vakantie hadden; ontspanning en mooi weer maken momenten vaak mooier en zelfs producten veel lekkerder. Denk maar aan dat kleine boertje in Frankrijk waar je de wijn die je mag proeven zó ontzettend lekker vindt dat je meteen drie dozen koopt maar eenmaal thuisgekomen smaken de meegenomen flessen helemaal niet meer zo goed. Desalniettemin beleefde ik afgelopen weekend een horecaervaring die me zo goed beviel dat ik ‘m graag deel. Het leukste? Alles wat ik hier in de afgelopen tien jaar heb beweerd over moderne horeca werd hier vrolijk in de wind geslagen.
West-Terschelling
Het nieuwe strandpaviljoen van West-Terschelling is er niet zonder slag of stoot gekomen. Men nam uitgebreid de tijd voor de bouw van deze nieuwe tempel terwijl het oude paviljoen ieder jaar voor de ‘allerlaatste keer’ werd gebruikt. Met uitzicht dus op dat nieuwe exemplaar in wording; gebruikmakend van duurzame, aangespoelde, authentieke maar geweldige materialen. Het heeft wat weg van het huis van Pipi Langkous maar ook van een piratenschip maar bovenal van plek waar iedereen zich thuis voelt. Je wordt als het ware naar binnen gezogen door de levenslust die ervan uitgaat.
Verwacht eenmaal binnen niet een host die je verwelkomt en je netjes placeert. Zoek lekker zelf een plekje! Een groepje van zes dat aan de langslopende ‘super-relaxte’ gastvrouw vroeg: ‘Hebben jullie voor ons nog een tafeltje?’ kreeg vriendelijk en op een ‘niets aan de hand toon’ te horen lekker een paar rondjes te lopen en rond te kijken, dan kwam het vast wel goed. Alle medewerkers leken teflon te dragen; alles gleed van ze af. Stress is hier verboden, rennen ook. En als je daar niet tegen kan? Dan is het jammer voor jou en niet voor hen. Het is de Terschellinger nuchterheid. Vrijgevochten, niet gecommitteerd, oprecht gastvrij maar vooral de in de Randstad zo gemiste ‘Doe maar normaal mentaliteit.’
We belandden, inderdaad na een paar rondjes zoeken naar een plek, op de trap. Daar lagen mooie, goede kussens. Als je die goed neerlegde, maakte je er de allerfijnste luierstoelen van. Het duurde even tot we ons konden overgeven maar toen er een buurman van een trede boven ons vertrok, ons duidelijk werd hoe het hier werkte en onze dochter haar stranduitzet begon uit te stallen, zakten we weg in de kussens. Er was een QR code. Daar stond bij: ‘Het kan even duren, je kan op onze wifi, bestellingen komen met enige vertraging maar meestal gaat het goed’ (of woorden van gelijke strekking). Het werkte niet maar gelukkig was er ook iemand bij we ‘gewoon’ konden bestellen.
De kunst van gastvrijheid
Het koudste biertje van het jaar smaakte vervolgens naar meer en toen bestelden we natuurlijk ook nog wat bites en smeerden we onszelf nog maar een keer in. Ik moest denken aan Hotel California waar je ook nooit meer wegkomt. Ik las een boek, voelde geluk binnen handbereik en genoot van horeca die alleen maar zó goed kan zijn als iedereen die er werkt gelooft in de basis van het vak. Gasten Vrij laten zijn en zelf alles doen dat te laten gebeuren maar vooral blijven wie je bent. Gasten zijn te gast. Bij ons.
Zomerdeal: Bestel Wouter in Vegas en Moderne Horeca samen voor maar €20,00!
Volg me op instagram voor horeca-updates, schrijf je in voor mijn nieuwsbrief
