Ik wilde gewoon graag iets bij de koffie. We wilden koffie met wat lekkers want we hadden een heel stuk gefietst. Nog geen lunch, maar wel lekkere trek zo rond de klok van elf. Een prachtig plekje aan de rand van ons vakantiedorp met uitzicht op de haven. De eerste (horeca)plek die je tegenkomt als je, in ons geval tegen de wind in, hebt gefietst over de lange dijk langs de zee.
Jazzmuziek
Op dit prachtige terras, geld speelde -zo leek het- geen belemmerende rol bij de inrichting, klinkt fijne rustige jazzmuziek die je het laatste zetje geeft je over te geven aan de vakantie. Het is niet alleen heel mooi en lekker weer, je mag er ook gerust van genieten en de tijd nemen. Het lijkt wel… Vakantie, precies.
Onrustig
En dan ineens, toch onrustig. Waar blijft de bediening nou? Waarom wachten we nu 15 minuten op een terras met slechts 2 andere bezette tafeltjes en binnen 1 gast aan een laptop. Waarom zie ik haar in de bediening binnen wel (kastjes poetsen) en ziet zij mij buiten niet? Ik heb in ieder geval tijd om de menukaart uit te pluizen. Maar ik zie geen taart of iets lekkers bij de koffie staan. Echt niet. Kijk ik wel goed?? Ja echt. O wacht, alleen bij de desserts, maar die staan op de avondkaart. Hmm..?
Schamen
Mijn vrouw en ik hebben afgesproken dat ik me in haar bijzijn in de horeca normaal gedraag. Ik heb nog weleens de neiging om allerlei eigenaardigheden in een zaak uit te diepen en mijn eigen gerechten en dranken te componeren, maar achteraf is gebleken dat zij zich daar kapot voor schaamt. Daarom bestel ik alleen nog maar van de kaart (en bijvoorbeeld niet ‘s morgens van de dinerkaart), maar liever nog kies ik de suggestie van de bediening, als die wordt gedaan.
Taart? Is er iemand jarig dan?
We bestelden dus koffie en ….ze was alweer weg! De koffie kwam snel, en ze was alweer weg! We hadden niet om taart gevraagd. Niet alleen omdat deze niet op de kaart stond. Ook niet omdat we daar amper de mogelijkheid toe hadden maar vooral omdat ik bang was dat de norse serveerster boos zou reageren met de vraag: ‘Taart??? Is er iemand jarig dan?’ Nou dat dus.
Aan het einde van ons bezoek nog even naar de wc en dan gelijk daarna betalen. Ik stuit op een bord. ‘Diverse soorten gebak bij de koffie’. Dus toch. Als ik dat geweten had!
Waarom lukt het mensen zo vaak niet om zich te verplaatsen in de gast; Die gefietst heeft, die vakantie heeft, die bereid is te betalen voor eten en drinken. Waarom denken veel mensen in de bediening blijkbaar dat het ophangen van een krijtbord voldoende is? Het is niet zo’n hele rare aanname dat mensen die een restaurant binnenkomen, zin hebben in iets te eten en te drinken. Bied het ze dan ook aan!
Voetstappen van je gast
Kijk eens goed naar de voetstappen van jouw gast. Loop die route zelf eens en vraag je de volgende dingen af. Waar komt hij vandaan? Waarom komt hij hier? Waar zou hij het liefst gaan zitten? Welke muziek zou hij het liefst horen? Hoe snel zou hij het liefst worden bediend? Waar heeft hij zin in? Welke borden kan hij lezen? Zou hij een suggestie willen horen? Zou hij verwend willen worden?
Zou hij het fijn vinden als de bediening haar taak wat breder zou opvatten dan ‘sec’ het opnemen en bezorgen van bestellingen? Als het antwoord op die vraag echt nee is, en daar is helemaal niks op tegen, dan is My Order van de Rabobank voor jouw zaak echt een uitkomst!
De blogs van Wouter zijn gebundeld in het boekje ‘Dit is mijn wijk niet…!’ en te bestellen via DEZE WEBSITE
