‘Ik had er altijd heel veel plezier in. Mijn vaste gasten, mijn vaste collega’s en natuurlijk die sfeer die ik iemand die niet in de horeca heeft gewerkt, niet kan uitleggen. Een jaar voor corona dacht ik voor het eerst in mijn leven na over een leven buiten de horeca, dat had ik daarvoor nog nooit gedaan. Maar het werk werd zwaarder, gasten veeleisender en we moesten steeds meer doen met minder mensen. Onze baas ging ook steeds meer naar de cijfertjes kijken en steeds minder naar de mensen zeg maar. Dat veranderde de sfeer heel erg.’
Ik ben gewoon niet zo met geld bezig
‘Het is misschien een beetje stom om te zeggen maar ik heb gewoon niet zo veel met geld. Ik zeg het maar zoals ik het zie: Anders was ik natuurlijk ook niet in de horeca gaan werken, voor het geld hoef je het niet te doen. Ik ben echt een mensenmens, Ik doe het voor mijn gasten en collega’s. Voor onze baas is dat altijd anders geweest, die denkt altijd allen maar aan geld. kijkt vier keer per dag naar de omzet, praat alleen maar over hoe duur dingen zijn en als het even rustig is, dan loert hij op mensen die hij naar huis kan sturen. Dat heeft de sfeer op een bepaald moment bij ons wel verziekt en daar hebben we toen ook wel iets van gezegd. Toen ging het een tijdje beter maar ja, toen kwam corona.’
Coronastress heeft iets met me gedaan
‘De stress die ik tijdens die corona-maanden in de lockdowns voelde, heeft echt iets met me gedaan. Ik voelde zoveel druk, dat ik er gewoon bijna depressief van werd. Onze werkgever bleef maar benadrukken dat hij ons uit eigen zak moest betalen, dat de horeca werd gepakt, dat hij eigenlijk veel te goed was voor de wereld en dat we allemaal bij hem in het krijt stonden. Ondertussen riep hij ons op de gekste momenten op, ook al waren we dicht. Dan moesten we vergaderen, schoonmaken, klusjes doen en dan daarna hoorde je ineens een week niets. Maar hij kon altijd bellen hè, dus echt vrij was je niet.’
Big Brother kijkt mee via de camera’s
‘Sinds we weer open zijn is het mega druk. Dat is natuurlijk fijn voor de zaak maar we moeten het wel doen met veel te weinig personeel. De oproepers zijn allemaal niet meer terug gekomen en de nieuwe mensen die heel soms komen proefdraaien daar heb je echt niks aan. We werkten ons echt kapot maar de baas vond dat het nu tijd was om hem terug te betalen. Hij was er toch ook voor ons toen we dicht waren? Ja, dan sta je met je bek vol tanden en ga je maar weer door. Maar zelf zagen we hem steeds minder. Hij is vaak reisjes aan het maken en als we hem wel zien, dan kan hij alleen maar over geld en stijgende kosten praten. Soms belt hij ook ineens naar de zaak, dan ziet hij iets op de camera’s wat hem niet bevalt. Dan noemen we hem Big Brother.’
‘Vroeger draaide alles nog om de gasten. Als ik de kans zag iets extra’s te doen of te regelen, dan deed ik dat. Tegenwoordig hoor je bij alles ‘Weet je wel wat dat kost?’ We hebben geen verse bloemen meer, geen linnen servetten, versleten personeelskleding, de schilder moet nodig komen en de prijzen die we moeten vragen, daar schaam ik me gewoon voor. En vorige maand bedacht ik me voor de zoveelste keer waar ik het allemaal nog voor doe. Ik vertelde het tegen een vriendin en toen ging het ineens heel snel. Haar broer heeft een bedrijf in verzekeringen en hypotheken en daar op kantoor zochten ze een gastvrouw. Mijn eerste week zit erop en ik weet niet wat ik meemaak! Ik mag weer mensen blij maken en iedereen daar is ook blij met mij. Het voelt als spijbelen want ik ben de weekenden vrij en iedere dag om 17.00 uur klaar. Alleen dat opstaan… Maar dat zal wel wennen!’
Op www.horecabo.nl staan nu kerstaanbiedingen voor je hele team klaar! Voor iedereen een boek of zelfs een feestelijk pakket onder de boom. Cadeaus al vanaf 5 euro!
Vanaf nu ook in de verkoop! Mijn nieuwste boek ‘Wouter in Vegas!’ Bestellen kan HIER!
Volg me op instagram voor horeca-updates, schrijf je in voor mijn nieuwsbrief
