De brieven van Johan en Albert-Jan zijn veel gelezen en leidden tot pittige reacties. Ik plaatste deze brieven omdat ik vind dat bijna alle onvrede bij werkgevers èn werknemers voortkomt uit een gebrek aan communicatie, wederzijds begrip en (vooral) professionaliteit. En als een van de partijen er ineens helemaal klaar mee is, dan is er ook nog altijd een andere kant. De briefwisseling was fictief, dat was overigens onbedoeld niet voor iedereen duidelijk. Het had natuurlijk ook zomaar echt kunnen zijn.
Blik op kritisch en moeilijk
Personeel (arbeid) is niet alleen de belangrijkste schakel in een bedrijf, het is ook de allergrootste kostenpost. Probeer daar als werkgever maar eens ontspannen, menselijk, verstandig, en professioneel mee om te gaan zonder dat je helemaal ‘leegloopt’ maar ook zonder dat je afhankelijk bent van een wonder. En andersom geldt natuurlijk hetzelfde; Als je een overeenkomst sluit waarin je afspreekt ergens te gaan werken, doe dat dan ook! Waarom meteen die blik op ‘kritisch’ en ‘moeilijk’ en waarom niet gewoon iedere dag met veel plezier en toewijding werken aan groei van bedrijf en jezelf?
Personeel gezocht dat niet bestaat
Ik zag bij de toiletten van een bedrijf laatst ongeveer deze oproep: ‘Representatieve medewerkers gezocht die van aanpakken weten, veel ervaring hebben in de horeca, jonger zijn dan 22, geen moeite hebben met flexibele werktijden en als oproepkracht beschikbaar zijn.’ Ik dacht: ‘Word wakker, alsof die er zijn!’ Good looking jongens en meisjes van een jaar of negentien met zoveel ervaring dat ze overal wel kunnen werken, die thuis wachten tot ze op een mooie dag met mooi weer last minute gebeld worden om te komen opdraven voor een splitdienst van 11.00 tot 15.00 en van 17.30 tot 22.00.
Wel de lusten en niet de lasten
Het is geen professionele en structurele benadering van je personeelsprobleem. Je neemt je bedrijf op deze manier niet serieus. Het is horeca één punt nul. Het zal je waarschijnlijk nooit lukken deze goedkope mensen te vinden, laat staan vast te houden. En als ze er al zijn, is het niet erg sociaal om zo met ze om te gaan. Je zegt gewoon: ‘Ik wil wel de lusten maar niet de lasten!’ Als je je mensen (en je gasten!!!) zo nadrukkelijk laat weten dat je dáár op uit bent, dan is het niet lang wachten op de ‘verzoeken voor weekenden vrij’, ‘niet vaker dan twee keer sluit per week’ en ‘geen zin in toiletten schoon maken.’ Jij alleen de lusten, wij alleen de lusten.
Eigentijdse professionaliteit
We zijn allang klaar voor eigentijdse professionaliteit. We zijn op veel terreinen natuurlijk ook een branche als iedere andere en kunnen daar ook veel van leren. Het door veel horecamensen gekoesterde ‘romantische en net-even-anders-sfeertje’ van ons vak, wordt in de relatie met de baas een stuk minder gewaardeerd. Ook hier geldt natuurlijk dat je niet alleen de lusten kunt hebben. In plaats van twee kampen, een co-creatie van werkgever en werknemer die elkaars belangen als uitgangspunt nemen en samen oplossingen bedenken.
Samen
Of het nu gaat om afspraken over roken, pauzes, kasverschil, camera’s, personeelseten, salestargets, op tijd komen of over roosters en overuren, de werkbaarheid ligt natuurlijk in gezamenlijke oplossingen. Afspraken samen maken en samen nakomen. Elkaar aanspreken op afspraken en samen successen vieren. Samen de lusten en samen de lasten met natuurlijk wel de ondernemer als eindverantwoordelijke. De beste zaken van vandaag worden allang op die manier georganiseerd. Er is geen enkele reden om er als horeca hele andere manieren op na te houden dan de beste manieren. Dat zijn we aan onze stand verplicht.
De blogs van Wouter zijn gebundeld in twee boeken: Dit is mijn wijk niet…! en in samenwerking met Horeca Be Like ‘Het jaar van de bediening!’ De boeken zijn voor horecamensen te bestellen OP DEZE WEBSITE.
Wouter Verkerk verzorgt jaarlijks ruim 200 presentaties en workshops bij horecabedrijven door heel Nederland. Wouter uitnodigen in jouw bedrijf? Neem contact op en we sturen je een factsheet.
