Als je de pech hebt dat er helemaal buiten je schuld of betrokkenheid om, een incident plaatsvindt in je horecabedrijf dan kunnen de gevolgen niet te overzien zijn. Het is logisch dat erover wordt geschreven en natuurlijk zullen mensen die het lezen daarna altijd ook even aan dat incident denken als het over je zaak gaat. Ook als iets jaren geleden heeft plaatsgevonden, dan nog zal Google je misschien nog wel eerder naar artikelen ‘uit het nieuws’ sturen dan naar je eigen website. Met een beetje pech kom je er dus nooit meer vanaf.
De nationale Test-test
Alles wat er over je wordt geschreven blijft dus voor altijd aan je plakken. Ook recensies en uitslagen van allerlei wedstrijden waar deelnemers zich helemaal niet voor inschrijven. De Amsterdamse pizza-test, de Nederlandse hamburgertest, de nationale hotdogtest of andere afgeleiden van de beruchte oliebollen- friet- koffie- en haringtesten van het AD.
De eeuwigheidswaarde die internet aan al die schrijfsels geeft, vergroot de verantwoordelijkheid van al die testers en recensenten natuurlijk enorm. Ze zouden zich echt drie keer moeten bedenken wanneer ze grote woorden gebruiken; het is voor altijd overal te raadplegen. Een groot verschil met twintig jaar geleden waar de volgende dag de vis werd verpakt in onwelgevallige artikelen. Het is dus meer dan ooit een taak die met de grootste zorgvuldigheid dient te worden uitgevoerd.
Je slechte vorm van drie jaar geleden
Het Amsterdamse Parool heeft de gewoonte om eigen recensies van de overigens zeer deskundige en zorgvuldige Hiske Versprille in een link te plaatsen onder ieder stukje dat over een specifiek horecabedrijf gaat. Dus als je ruzie hebt met de buren over een afzuiging en een pijp, dan wordt je onder het verslag daarover ook nog eens getrakteerd met een link naar een matige recensie van drie jaar geleden. Een recensie over eten dat werd bereid en geserveerd door een team dat vandaag niet meer bij je werkt. Sterker, je concept is inmiddels helemaal anders. Toch wordt de lezer alweer geconfronteerd met je slechte vorm van toen.
Sinds wanneer hebben jullie een hond?
Vorige week publiceerde datzelfde Parool een Amsterdamse Pizzatest. Fijn om te weten waar je naartoe moet met zoveel houtovens in de stad. De eigenaren van een van de beoordeelde zaken ken ik goed, en ik feliciteerde hen met de verdienstelijke 6de plaats. Ook informeerde ik naar de totstandkoming ervan. Zijn jullie gebeld? Zijn jullie om wederhoor gevraagd? Hoe zit dat met die temperatuur? En sinds wanneer hebben jullie een hond? Ik nam het stukje even met ze door. In dat stuk stond dit:
Bij Faam, in De Baarsjes, wordt de oven niet heet (genoeg) gestookt, en strijden zogeheten hipsters om aandacht met bedelende honden. Over de pizza valt opvallend weinig op te merken, of het moet zijn dat ze prima smaakt. De bodem had misschien wat krokanter gekund, het beleg is vrij lekker. Hipsteralarm. Wie een baard bij de pizza verdraagt, zit hier prima. De oven is 275 graden heet – een graad of 210 te weinig.
210 graden te laag
Nu ben ik natuurlijk bevooroordeeld en verre van objectief, maar als je pizza’s test, en die noem je ‘prima’ en ‘vrij lekker’ waarom dan toch een zeikerig juryrapport? Ik wilde er alles van weten. Hoe zit het met de temperatuur bijvoorbeeld. Dirk: ‘ Ja klopt, de thermometer die aan de buitenzijde aangeeft hoe warm de oven is, is stuk. Wij temperaturen daarom altijd met een richt thermometer. Veel nauwkeuriger, maar inderdaad slordig dat we ‘m nooit hebben laten maken. Wel gek dat de pizzakenner die hier heeft getest, dit zelf niet heeft bedacht, want een oven die 210 graden te laag staat, bakt onmogelijk lekkere pizza’s.’
En hoe zit het dan met de baarden en de honden in jullie zaak? ‘Nou, ik draag zelf een baard, dat klopt. En als ik op straat kijk, dan zie ik vandaag de dag meer baarden dan vijf jaar geleden, dus dat geldt voor onze gasten ook. En wat betreft de honden, nou dat is eenvoudig, die zijn hier gewoon welkom. We hebben zelf geen hond en als honden van gasten voor overlast zorgen bij andere gasten, dan zijn wij er als de kippen bij. Het is jammer dat het Parool ons zelf niet even heeft gebeld, we hadden graag in de krant gereageerd.’
Benevelde pizza-tester
Tot slot kunnen de heren van Faam zich niet inhouden nog iets te vertellen. Ze kennen de recensent namelijk. Hij was al eens vaker geweest in het gezelschap van een goede bekende van de zaak. Toen was er zelfs even kennisgemaakt. De keer dat hij kwam testen was hij met een dame en wekte hij de indruk dat dit niet zijn eerste horecabezoek was op die dag. Hij liet zich dan ook niet alleen de uitvoerig en opzichtig geïnspecteerde pizza lekker smaken.
Uit eigen ervaring weet ik dat de Limoncello van Faam de geest behoorlijk kan benevelen. Misschien moeten lezers die de Pizzatest de komende 25 jaar ergens kunnen lezen dàt wel even meewegen.
