Omdat er veel meer mensen zijn die willen dat een ander wat voor hén doet dan dat er mensen zijn die bereid zijn iets voor een ander te doen, hoort in de rij staan tegenwoordig gewoon bij ons leven. Iedereen wil tegelijk op vakantie, iedereen wil genieten, steeds minder mensen werken fulltime (al helemaal niet in de zomer én met hun handen) en steeds meer mensen zijn volledig gefocust op zichzelf. Ook de komende dagen zijn er oneindig veel méér mensen die zich willen laten bedienen op een fijn terras, zich willen laten vervoeren naar zon en zee, geholpen willen worden aan een parkeerplaats, of een tafel willen reserveren in een strandtent dan dat er beschikbaarheid is van mensen en capaciteit. Je weet het van te voren, in de rij óf thuisblijven.
Het enige wat je kan doen als je hebt besloten aan te sluiten in de rij is: Rustig blijven, aardig zijn voor de mensen die er wél zijn en zorgen dat de doorstroming niet door jou stokt. Elkaar een beetje helpen, je gedragen en genieten van alles wat er wél is. Maar vooral: Niet denken dat je in het leven alleen met geld hoeft te betalen maar beseffen dat een glimlach waar je ook komt, ALTIJD het belangrijkste betaalmiddel is.
Zielig en hufterig
Laatst stond ik in de rij om ergens naar binnen te gaan. Onze kaartjes moesten worden gecontroleerd door middel van een scanner. Voor mij stond een man de rij al een poosje ophield, zijn QR-code te zoeken in zijn telefoon. Hij wilde niemand voorlaten, hij bleef herhalen dat hij ‘m bijna had maar de minuten verstreken. Na verloop van tijd greep een medewerker in en vroeg: ‘Heeft u anders een reserveringsnummer?’ Toen de digibeet dat wel kon opnoemen en de medewerker ter verificatie even belde met kantoor was het in orde. Hij mocht doorlopen en de rij stroomde weer door.
In zo’n geval is het netjes iemand snel te bedanken voor de inspanningen en gauw door te lopen, toch? Deze passagier zag dat helemaal anders. Hij liep vertwijfeld terug en zei met luide stem: ‘Dus het reserveringsnummer is genoeg om binnen te komen? Dat had je dan wel even eerder kunnen zeggen! Nu heb ik (IK) al die moeite voor niks gedaan, je hebt me gewoon voor lul gezet, vuile klootzak!’ Helemaal alleen op de wereld. Zielig, als het niet zo hufterig was.
Waar doe ik het nog voor?
Mensen die iedere dag werken voor passagiers, reizigers, horecabezoekers, gasten, patiënten en burgers stoppen door dit soort ‘klanten’ op een dag met hun werk. ‘Waar doe ik het nog voor?’
Ook al heb je ergens voor betaald of ben je van plan ergens voor te gaan betalen, het is niemands recht om zich te misdragen. Het is niemands recht om de sfeer ook voor alle andere gasten te verpesten en niemand is verplicht jou als koning te behandelen. Sterker nog, juist als jij normaal doet en je hoffelijk gedraagt, is de kans levensgroot dat je soortgelijk gedrag terug zal ontvangen. Maar andersom geldt dat zeker ook. Juist bij mooi weer. Het is namelijk veel te mooi weer vervelende gasten!
Meer over mijn visie op horeca en (wederzijdse) gastvrijheid vind je in mijn nieuwe boek ‘Moderne Horeca’. Dat is overal te koop maar op www.horecabo.nl krijg je ‘m supersnel in huis!
Sinds januari 2022 verstuur ik iedere maand een doos vol inspiratie, handvatten, voorbeelden en methodes om mee vooruit te gaan. Via deze link kan je een abonnement afsluiten.
Volg me op instagram voor horeca-updates, schrijf je in voor mijn nieuwsbrief.
