Midden in de ‘Personeelscrisis’ schreef ik vijf jaar geleden onderstaande blog. Deze week werd ik er door verschillende mensen op gewezen: ‘Heb je hier in deze tijd weleens aan gedacht?’ Vandaag plaats ik ‘m opnieuw. Ook in de hoop dat we straks, alsjeblieft, weer met veel plezier naar de Horeca gaan maar ook dat de Horeca zal denken om de mensen die horeca maken; Horecamensen! – Wouter Verkerk, 29 maart 2020
“Je moet er niet aan denken dat er geen horeca zou bestaan. Dat die honderdduizenden mensen die dagelijks hun vaste adressen bezoeken voor een kop koffie of een glas bier thuis zouden blijven. Geen dagelijks praatje, niet de aandacht en de warmte… Zonder horeca zou er in Nederland niks aan zijn. Zou de eenzaamheid van mensen enorm toenemen en bijvoorbeeld de zorgpremie meer dan verdubbelen. Horeca is het cement van de maatschappij.
Trots!
Een land moet trots zijn op haar horeca en op de mensen die daar werken. Steeds meer Nederlandse gemeenten zien gelukkig dat horeca meer is dan een luidruchtig café of een uitsluitend overlast veroorzakend bedrijf. Ze merken dat horeca buurten doet opbloeien en leven terugbrengt in verpauperde leegstaande winkelgebieden. Eindelijk worden nieuwe ondernemers met open armen ontvangen en worden landelijke spelers gesmeekt toch vooral ook in deze gemeente een vestiging te openen.
Live!
De horeca is een ‘live’ ontmoetingsplek waar je in dit ‘schermpjeskijktijdperk’ niet alleen naartoe komt voor eten en drinken maar veel meer nog voor echt contact. Met je gezelschap maar vooral met de mensen die er werken. Niet via een chat, niet via een call center maar gewoon echt! De horeca is in de samenleving bezig met een gedaanteverandering; Geen Sodom en Gomorra meer maar een parel in de straat. Van zorgenkind tot Redder des Vaderlands.
Nu!
Dit is het moment. Nu moeten we doorpakken. Niet alleen de bedrijven in de spotlights maar vooral ook de mensen die er werken. Door ze fatsoenlijk te betalen. Door niet blind te staren op snel wisselende jonge mensen, maar medewerkers opleiden en ze een perspectief bieden. Een medewerker in de horeca verdient het aanzien van een politieagent of een verpleegkundige. Midden in de maatschappij met een prachtige bindende taak.”
Het is inmiddels vijf jaar later, we zitten midden in de CoronaCrisis en we weten nu een paar weken hoe het is zonder horeca. Het is stil op straat. Bovenstaande blog is opgenomen in het boek ‘Is alles naar wens?’ Als je het deze maand bestelt, krijg je een tweede boek naar keuze er gratis bij. En aan verzendkosten doen we al helemaal niet in deze weken. Hou je goed! – Wouter Verkerk
Werkelijk, na al die verhalen over hoe personeel zich moeten inzetten voor de gasten maar nog nooit een echt duidelijk verhaal andersom over hoe gasten het bloed onder personeel uithalen door hun gedrag. En nu een boekje dat horeca de steen is in de sociale sameleving. Gut jochie, je hebt geen idee hoe het in de werkelijk is
Elly, als je horeca-bloed in je hebt zitten, dan tel je de eerste keer tot 10, met een glimlach. En de 1000ste keer nog steeds.. Dat iemand zn steak saignant wilt maar als deze saignant op tafel komt ‘duidelijk nog niet goed is’ dan tel je tot 10 bak je ‘m a point en zet je m met de mooiste glimlach weer op tafel. Horeca is gewoon een stukje magie ;)
Helemaal mee eens, we moeten trots op gastvrijheid en we hebben een brede horeca ontwikkelt
horeplaza.nl